Do niedawna, podstawowym karabinem szturmowym w niemieckich siłach zbrojnych  był G 3 kalibru 7.62 x 51 NATO. Jest to bardzo dobra broń, opracowana  w latach 50-tych  przez hiszpańskich  i niemieckich konstruktorów z firmy CETME. Niemcy zakupili licencję na produkcję tych karabinów, a wdrożenie produkcji zlecono firmie Heckler & Koch. Konstruktorzy z H&K  wprowadzili liczne modyfikacje w stosunku do pierwowzoru. W 1958 roku  udoskonalony karabin pod nazwą CETME model B, przyjęto na uzbrojenie hiszpańskich sil zbrojnych, w rok później, niemiecka Bundeswehra  pod nazwą G 3 wprowadziła go w miejsce używanego G 1 czyli  belgijskiego karabinu FN FAL.

        Od połowy lat 70-tych, w biurze konstrukcyjnym  zakładów zbrojeniowych H&K,  prowadzono  prace projektowo-badawcze  w celu opracowania  nowej małokalibrowej broni szturmowej, która  w przyszłości  miała zastąpić strzelające karabinową amunicją G 3. W tym czasie H&K miał już znaczącą  pozycje wśród renomowanych  producentów broni, przyczyniły się do tego znakomite konstrukcje : pistolety maszynowe MP5, pistolety samopowtarzalne P9S i  P 7, samopowtarzalne karabiny snajperskie PSG 1. Niestety, opracowany nowatorski karabin G 11 na amunicję bezłuskową kalibru 4.73 x 33 mm,  nie został zakupiony przez siły zbrojne. Była to bezpośrednia przyczyna  trudności finansowych firmy i częściowej utraty samodzielności. Na początku lat 90-tych ponownie powrócono do koncepcji stworzenia nowej broni  szturmowej, tym razem  dostosowanej  do nowego naboju małokalibrowego 5.56 x 45 NATO. Prace prowadzono zgodnie z „Project HK 50", założeniami taktyczno-technicznymi opracowanymi przez dowódctwo sił zbrojnych. Pod koniec 1995 roku nowy karabinek kalibru 5.56 x 45 NATO był już opracowany i sprawdzony w testach poligonowych. Pod nazwą G 36 wprowadzono go  do seryjnej produkcji  i przyjęto do  uzbrojenia  niemieckich sił zbrojnych. Karabinek G 36 jest bronią samoczynno-samopowtarzalną, działającą na zasadzie odprowadzenia części gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Broń strzela z zamka zamkniętego. W zamku umieszczono sprężynujący wyciąg i wyrzutnik. Ryglowanie odbywa się przez obrót  zamka, który sterowany jest trzpieniem prowadzonym w wycięciu  suwadła. W karabinku  zastosowano węzeł gazowy z krótkim ruchem tłoka gazowego. Mechanizm  uderzeniowy jest typu kurkowego, a mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia, spełnia tez rolę zabezpieczenia przed strzałem przypadkowym. Skrzydełka bezpiecznika manualnego umieszczone są po obu stronach komory  spustowej. Oprócz zabezpieczenia  broni,  pełnią rolę przełącznika rodzaju ognia, na ogień pojedynczy i ciągły. Karabinek zasilany jest magazynkami  wykonanymi z przezroczystego tworzywa sztucznego, o pojemności 30 nabojów. Za pomocą łączników, można je połączyć  w zestawy  dwu lub trzy magazynkowe. Do karabinka  można również dołączyć  dwubębnowe amerykańskie magazynki  C-MAG  o pojemności 100-u nabojów. Po opróżnieniu magazynka, zamek pozostaję w tylnym położeniu, zatrzymany  na zaczepie zamkowym. Przycisk zwalniacza zamka  znajduje się w obrębie kabłąka spustu, w jego  przedniej – górnej  części. Rączka przeładowania broni umieszczona jest w przedniej części zamka. Standardowo karabinek wyposażony jest w zestaw celowniczy składający się z  celownika optycznego  o powiększeniu  3.5 raza, oraz kolimatora bez powiększenia, wyskalowanego na 200 metrów. Na górnej powierzchni chwytu transportowego, umieszczone są mechaniczne przyrządy celownicze muszka i szczerbinka. Lufa o długości 480 mm, wykonana metodą kucia na zimno, ma 6 bruzd o skoku 178 mm, jej przewód  jest chromowany, co znacznie zwiększa żywotność i odporność na trudne warunki eksploatacji. Dzięki zastosowania tzw. lufy swobodnie  pływającej, można ją łatwo wymienić. Jest  ona mocowana do obsady  za pomocą  nakrętki. Na jej końcu zamontowany jest szczelinowy tłumik płomienia oraz wspornik  bagnetu. Broń posiada nie regulowana kolbę składaną na prawą stronę, w pozycji złożonej można również  prowadzić  ogień. W konstrukcji broni w stopniu zaawansowanym zastosowano  tworzywa sztuczne. Z poliamidu zbrojonego  włóknem  węglowym, wykonano kolbę, komorę spustową, kadłub komory zamkowej, gniazdo magazynka, łoże oraz chwyt transportowy. Karabinek posiada zwartą budowę, jest bardzo  składny i ergonomiczny. W wersji standardowej mierzy 980 mm, z kolbą złożoną  760 mm. Pusty waży 3630 gramów, załadowany  4110 gramów. Prędkość początkowa pocisku SS109 wynosi  920 m/s i energia rzędu 1730 J. Szybkostrzelność praktyczna 100 strzałów na minutę. Oprócz wersji standardowej, opracowano i wdrożono do produkcji zmniejszoną wersję G 36, model G 36 Comando oraz karabin maszynowy MG 36. Broń tą przyjęło  na uzbrojenie poza Niemcami wiele innych państw. Dla potrzeb polskich oddziałów antyterrorystycznych policji, zakupiono niewielkie ilości G 36 w wersji standardowej i Comando. Broń tą testowano w polskich silach specjalnych, opinie były bardzo pozytywne, lekko zmodyfikowane G36 zakupiono dla MJDS Formoza. Być może  w niedalekiej przyszłości będzie jej więcej w rękach polskich żołnierzy i policjantów. Na chłonny rynek cywilny produkowana jest wersja samopowtarzalna G 36  karabinek H&K SL 8, w kilku wersjach wykończenia zewnętrznego i z różnym wyposażeniem celowniczym. 

Zbyszek