Pistolet wojskowy Makarow – kaliber  9 mm x 18

     W armii i milicji byłego Związku Radzieckiego, w okresie poprzedzającym  wybuch II wojny światowej, aż  do czasu jej zakończenia,  używano zamiennie rewolweru  Naganta wzór 95 na nabój 7.62 x 38 oraz  pistoletu Tokariewa wzór 33 na nabój 7.62 x 25. W drugiej połowie lat czterdziestych ubiegłego wieku, w wyniku analizy skuteczności oraz właściwości bojowych,  używanej dotychczas broni krótkiej, ogłoszono konkurs na nowy pistolet służbowy. Do konkursu włączyło się kilku znanych radzieckich konstruktorów, między innymi Tokariew, Korowin, Simonow, Makarow.  Pistolet skonstruowany przez  inż. Makarowa uznany został za najlepszy i po przeprowadzeniu licznych prób poligonowych, w 1951 roku wprowadzono go do uzbrojenia  sił zbrojnych i milicji.

     Pistolet Makarowa działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego,  ma  mechanizm spustowy podwójnego działania SA/DA, oraz mechanizm uderzeniowy kurkowy  z kurkiem zewnętrznym.  Lufa o długości 93 mm klasycznie gwintowana ma 4 bruzdy prawoskrętne,  osadzona jest na stale w gnieździe w szkielecie i zablokowana kołkiem. Na lufę nałożona jest sprężyna oporo powrotna .  Na zamku umieszczone  są stałe przyrządy celownicze  ustawione na 25 metrów. Przyrządy to cienka muszka  i wąska szczerbina. Według mojej oceny, są one beznadziejne,  mało czytelne, jest to jedna z wad tego pistoletu. Po  lewej stronie zamka,  w jego tylnej części umieszczone jest skrzydełko bezpiecznika. Włączony bezpiecznik  (skrzydełko w pozycji górnej) blokuje zamek  i  jednocześnie zwalnia kurek bez oddania strzału. Skrzydełko bezpiecznika działa  odwrotnie niż w pierwowzorze Makarowa,  pistolecie PP Walthera i wiele innych podobnych  modelach broni. Co istotniejsze jeśli chodzi o walory bojowe,  zabezpieczonego Walthera można przeładować  a Makarowa nie, uważam to za kolejną wadę rosyjskiego pistoletu. Po lewej stronie szkieletu umieszczona jest dźwignia zwalniacza zamka w przednie położenie. Duży kabłąk, ułatwiający strzelanie w rękawicach, jest ruchomy i podobnie jak w Waltherach PP, PPK oraz polskim P-64 służy do częściowego rozkładania broni. Zwalniacz magazynka umieszczony jest w dolnej, tylnej części chwytu. Również tam jest umieszczone  strzemię do zamocowania linki zabezpieczającej przed utratą broni.  Pistolet wykonany jest całkowicie ze stali, jedynie jednoczęściowe okładziny chwytu wykonano z bakelitu. Okładzina mocowana jest jedna śrubą z tyłu chwytu. Makarow to składny i poręczny pistolet, jego długość wynosi 160 mm, z pustym magazynkiem waży 730 gramów, z pełnym magazynkiem 810 gramów.  Do zasilania służą jednorzędowe magazynki metalowe  o pojemności 8 nabojów 9 mm x 18 Makarow. Nabój ten  został specjalnie zaprojektowany do  tego pistoletu.  Konstrukcję jego,  oparto na przedwojennym  naboju niemieckim 9 x18 Ultra. Oba naboje miały podobne wymiary zewnętrzne i podobną balistykę.  W Niemczech w latach  60 –tych i 70 –tych,  produkowano inny podobny nabój pod nazwą  9 x 18 Police, przeznaczony do broni policyjnej,  między innymi do pistoletów, Walther'a PP Super oraz SIG Sauer'a  230. Nabój  Police był nieco mocniejszy od Makarowa. Energia pocisku naboju Police wynosiła 322 J, a energia pocisku z naboju Makarowa poniżej  300 J.  W latach 80-tych  ubiegłego wieku Pistolet Makarowa  zmodernizowano, wprowadzając do produkcji wersję z nieco zmienionym chwytem i pojemniejszym, 12 nabojowym magazynkiem . Obie wersje broni sygnowane nazwą Baikal sprzedawane  są na zachodnich rynkach broni, cieszą się sporym zainteresowaniem, również w USA, gdzie  zdobyły szczególną  popularność.  Pistolet Makarowa przyjęły na uzbrojenie niektóre Państwa byłego bloku wschodniego, między innymi Bułgaria  i NRD, gdzie te pistolety produkowano na podstawie licencji  w macierzystych zakładach zbrojeniowych. Najwyższej jakości  Makarowy produkowano w NRD,  o niebo przewyższające oryginalne wykonane w fabryce rosyjskiej.  Makarowy produkowane są do dnia dzisiejszego w  rosyjskich zakładach  Iż-Baikal. Oprócz trzech wersji bojowych, produkuje się tam również   pistolety gazowe,  pistolety   na naboje z pociskiem gumowym 9 mm P.A. Rubber  oraz pistolety pneumatyczne kalibru 4.5 mm zasilane z kapsuły CO2.  Oprócz Rosji, Makarowy produkowane są jeszcze w Bułgarii i Chinach. Do niedawna bardzo eleganckie wersje Makarowa produkowano w po enerdowskich zakładach w Suchl. Czy jeszcze są wytwarzane, tego nie wiem,  ale nie tak dawno widziałem w berlińskim sklepie taki egzemplarz z 2000 roku.  Pistolety Baikala, miedzy innymi Makarowa  sprowadza do Polski kilka firm. Cena podstawowego modelu nie przekracza 1000 złotych. Na wtórnym rynku, w sprzedaży komisowej,  można jeszcze spotkać sporo po enerdowskich wojskowych Makarowów, kosztują w granicach 500-600 złotych. W naszym szczecińskim klubie posiadamy jeden egzemplarz tej broni,  jako ciekawostkę i  jednocześnie jako broń treningową  dla adeptów strzelania bojowego. Strzelanie z Makarowa mnie zbytnio nie zachwyca, podobnie jak z P-83. Jest to broń w miarę celna, byłaby ona celniejsza gdyby przyrządy były porządniej wykonane. Faktem jest, że podczas zawodów  w Niemczech, gdzie właśnie strzelaliśmy  z po wojskowych  Makarowów, zdobyłem w miarę wysoki wynik  uzyskując 88 punktów  na 100 możliwych. Obecnie Pistolet Makarowa to broń nie spełniająca już warunków nowoczesnej broni policyjnej i wojskowej. Można go używać  do ochrony osobistej. Nabój Makarowa jest wystarczająco skuteczny w zastosowaniu w samoobronie. Pistolet jest prosty solidny, praktycznie nie do zdarcia w normalnej eksploatacji, więc można go polecić osobom cywilnym. Ponadto jest już wspomniałem jest bardzo tani w zakupie. Chętnym do kupna  tego pistoletu polecałbym jednak bardziej Makarowa po enerdowskiego, jest znacznie lepiej wykonany i spust pracuje o niebo lepiej niż w modelach  rosyjskich. Do  zastosowań sportowych bym go nie polecał, chyba że jako tania treningowa broń wstępnego szkolenia strzeleckiego.  Trzeba jednak wspomnieć tu o amunicji. Amunicja Makarowa jest znacznie droższa od  dziewiątki Parabellum i występuję w bardzo skromnym asortymencie. Obecnie do Makarowa produkowany jest zestaw konwersyjny  na nabój .22 Lr. W skład zestawu wchodzi lekki zamek, lufa  wkładkowa kal. 5.6 mm z nakrętką kontrującą oraz magazynek na 10 nabojów .22 Lr. Zestaw  ten jest bardzo podobny do opracowanego przed laty konwertora do czeskiego CZ 82/83. Na pewno oryginalny rosyjski Makarow z wojskowym rodowodem będzie ciekawym eksponatem w zasobach kolekcjonerskich.  Jak by na niego  nie patrzeć,  jest symbolem, był  bronią  osobistą  kadry największej armii „miłującej pokój”, niezwyciężonej Armii Radzieckiej. Mimo upływu czasu,  jeszcze dzisiaj można go spotkać w wielu kaburach żołnierzy różnych nacji  tu i tam.

Zbyszek