Element SelectionPistolet wojskowy Walther P1 (P 38) – kaliber 9 mm Para

Niedawno podczas wizyty u zaprzyjaźnionego właściciela strzelnicy sportowej, miałem możliwość zapoznać się bliżej i przy okazji postrzelać z Walthera P1, modyfikacji pistoletu – legendy Walthera P 38.  Pistolet  Hansa Klossa  nie jest mi obcy, kiedyś już  miałem go w ręku, ale do tej pory nie miałem sposobności z niego strzelać. Opisywany egzemplarz pochodzi z 1999 roku i był zakupiony przez importera w stanie magazynowym, z  byłych zapasów rządowych RFN. Nadwyżki produkcyjne Waltherów P1 trafiły na rynek cywilny, w wyniku przezbrajania niemieckich sił zbrojnych na nowy pistolet  służbowy H&K P8 (USP). Walther P38 w czasach kiedy go skonstruowano, uznawany był za jeden z najlepszych pistoletów wojskowych. Obecnie trudno uznać go za nowoczesny, ale pozostał legendą, podobnie jak FN 35 HP czy Colt 1911.

Podczas I wojny światowej i w okresie międzywojennym,  przepisową bronią krótką  armii niemieckiej był  pistolet P 08  Parabellum  kalibru 9 mm Para, skonstruowany przez  G. Lugera.  P 08  produkowany był w fabryce braci Mauserów, która również wyposażała wojsko w broń długą.. W tym samym czasie, konkurencyjne zakłady Carla Walthera wytwarzały głównie  małogabarytowe pistolety na rynek cywilny. Dopiero opracowany w 1929 roku Pistolet Policyjny otworzył  rodzinie Waltherów  drogę do intratnych zamówień rządowych. Sukces rynkowy pistoletów policyjnych PP i PPK,  przyczynił się do idei stworzenia nowego pistoletu służbowego, z którym Carl Walther chciał wejść na  niedostępny dotychczas chłonny rynek wojskowy. Prace nad nową bronią rozpoczęto w 1929 roku i trwały aż do 1938 roku, kiedy to pistolet  P 38 wszedł do produkcji seryjnej. Rok później przyjęto  go na uzbrojenie niemieckich sił zbrojnych, jako drugi przepisowy pistolet służbowy, drugi … ponieważ P 08 utrzymał swój status i nadal był w uzbrojeniu, praktycznie aż do zakończenia wojny. Po II wojnie światowej, na podstawie dokumentacji niemieckiej,  produkcję Walthera P 38 oraz policyjnego PP uruchomiono we Francji w zakładach zbrojeniowych Manurchin, a fabrykę Waltherów w Niemczech zrównano z ziemią.  Fritz Walther, któremy udało się przedostać do zachodniej części Niemiec, ponownie rozpoczął działalność gospodarczą, tym razem w Ulm nad Dunajem. Po reaktywowaniu przemysłu zbrojeniowego w RFN, Carl Walther Gmbh powrócił do produkcji broni palnej. W 1958 roku wznowiono wytwarzanie pistoletu wojskowego P 38. Na początku lat 60-tych, zmodyfikowano go, wprowadzając drugą wersję pistoletu ze szkieletem z aluminium w miejsce stalowego. W 1963 roku tę lżejszą wersję przyjęto na uzbrojenie niemieckich sił zbrojnych jako Walther P1. Pistolety te również sprzedawano na rynku cywilnym, ale nosiły one tradycyjne oznaczenie  P 38. Pistolet  P1 działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowany jest przez niesymetryczny rygiel wahliwy,  umieszczony pod lufą. Ten sposób ryglowania,  powielono później w pistoletach Beretty, w modelach 951,SB, FS. Pistolet posiada mechanizm spustowy podwójnego działania SA/DA, oraz mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem odkrytym. Kurek posiada długą ostrogę ułatwiającą napięcie. Zamek z charakterystycznym wycięciem i przednim mostem, podparty jest dwiema sprężynami oporopowrotnymi. Pistolet mierzy 215 mm i waży z pustym magazynkiem 780 gramów. Lufa o długości 125 mm ma 6 bruzd prawoskrętnych o skoku 254 mm. Nadaje ona pociskowi z przepisowego naboju 9 x 19 NATO prędkość 365 m/s i energię kinetyczną 496 J. Pistolet zasilany jest z jednorzędowych  magazynków metalowych o pojemności 8 nabojów. P1 posiada stałe przyrządy celownicze, początkowo były  one ustawione  na 50 metrów, później w latach 80-tych zmieniono ustawienie  na 25 metrów. Muszka umieszczona jest na końcu lufy, szczerbina w tylnej części zamka. Długość linii celowniczej wynosi 178 mm. Pistolet posiada zabezpieczenie przed strzałem przypadkowym Dźwignia bezpiecznika umieszczona jest na lewej ściance zamka, pełni ona też rolę dźwigni bez strzałowego zwolnienia kurka. Po wystrzeleniu nabojów z magazynka, zamek zatrzymuje się na zaczepie zamkowym, dźwignia jego zwolnienia w przednie położenie umieszczona jest po w lewej stronie szkieletu, w zasięgu kciuka. Również po lewej stronie szkieletu umieszczony jest rygiel umożliwiający częściowe rozłożenie pistoletu. Przycisk blokady magazynka umieszczony jest w tylnej dolnej części chwytu, podobnie jak w polskim pistolecie P 83. Okładziny chwytu wykonane są z czarnego tworzywa sztucznego. Po lewej stronie chwytu w jego dolnym rogu umieszczone jest oczko do smyczy zabezpieczającej broń przed zgubieniem. P1 pokryty jest czarną matową oksydą, podobno były tez wytwarzane modele fosforowane. Pistolety P38/P1 były produkowane w zakładach w Ulm do 2004 roku. Jako przepisowe pistolety służbowe, oprócz armii niemieckiej były używane lub są nadal w kilku innych krajach głównie z Ameryki Południowej. Pistolet z którego strzelałem prezentował dobrą celność, na dystansie 25 metrów udało mi się ulokować wszystkie pociski z dwóch magazynków w czarnym kole tarczy sportowej Ts4. Pistolet jest wygodny w użyciu, chociaż mała pojemność magazynka i jego sposób  zwalniania oraz brak możliwości montażu osprzętu taktycznego, odstawia go już do lamusa broni wojskowej. Jak by nie było, jest to konstrukcja sprzed ponad 70-ciu lat. Formalnie, aż do drugiej połowy lat 90-tych, służył niemieckim żołnierzom, podobno jeszcze kilka lat temu można go było spotkać w formacjach poza liniowych. Obecnie sporo tych pistoletów można spotkać w rękach prywatnych, chociaż wersja podstawowa, czyli P38 i to z okresu wczesnej produkcji cieszy się większym powodzeniem wśród kolekcjonerów. Pistolety P1 można kupić w niektórych sklepach w Polsce, ceny należą do umiarkowanych, dla wielbicieli Hansa Klossa jest to na pewno ciekawa oferta.

Zbyszek