Amunicja do samoobrony. Naboje z woreczkowym pociskiem śrutowym

Do broni palnej produkowana jest cala masa amunicji przeznaczonej do samoobrony. Znakomita część to naboje o działaniu silnie destrukcyjnym. Jest też  amunicja, której działanie można określić jako nie zabójcze. Jej działanie ma na celu obezwładnienie czasowe,  z ograniczonym do minimum prawdopodobieństwem rażenia śmiertelnego. Zgodnie z polskim prawem o broni, do ochrony osobistej, czy też domostwa  możemy używać jedynie broni krótkiej. Wielka szkoda, ponieważ strzelba powtarzalna typu pump-action, spełniłaby tę rolę z powodzeniem. Tym bardziej, że do takiej broni produkowana jest cala gama amunicji obezwładniającej.

Polska fabryka amunicji FAM-PIONKI produkuje do strzelb gładkolufowych naboje, które w miejsce ołowianego pocisku lub  śrucin posiadają walcowate lub kuliste pociski wykonane z gumy lub loftkę czyli wiązkę drobnych śrucin gumowych. Naboje te określane jako specjalne, noszą  nazwy „Chrabąszcz”(gumowy pocisk cylindryczny o masie 8 gramów),”Bąk” (gumowy pocisk w kształcie kuli o średnicy 17,4mm i masie 4 gramów) i „Rój”(15 śrucin gumowych o średnicy śruciny 7.6 mm i masie jednostkowej 0.3 grama), sprzedawane są jedynie państwowym formacjom uzbrojonym.  Energia kinetyczna najsilniejszych pocisków, wystrzelonych  z bezpiecznego dystansu określonego w ulotce fabrycznej, nie powinna przekroczyć  40 J. Jest to amunicja  bezpieczna i jak sądzę byłaby pożądana do uzycia w samoobronie. Niestety nie jest  sprzedawana na rynku cywilnym, dziwne to trochę, bo  podobne naboje tylko że wyprodukowane przez niemiecką  firmę SK, sprzedawane są  bez żadnych problemów. Piszę o tym tylko tak dla informacji, ponieważ nie otrzymamy pozwolenia na  broń gladkolufową do  ochrony własnej lub ochrony posiadlości. Pozostaje nam tylko broń krótka, do której wytwarzana jest również  amunicja o mniejszym ryzyku rażenia  śmiertelnego. W Polsce, w fabryce MESKO produkowane są naboje tzw. „woreczkowe”. Są to naboje rewolwerowe kalibru .38 Special, które zamiast pocisku bojowego posiadają  w płaszczu wykonanym z tworzywa o wymuszonej fragmentacji, woreczek z umieszczonymi wewnątrz śrucinami. Po wystrzeleniu woreczek rozwija się i razi cel całą swoją powierzchnią.  Skonstruowano je w celu stosowania w pomieszczeniach i samolotach, gdzie strzelanie z normalnej amunicji bojowej może być  powodem niebezpiecznych dla wszystkich uszkodzeń np. poszycia samolotu itp. Naboje te produkowane są w trzech wersjach różniących się prędkością i energią. Najmocniejszy nabój o nazwie „Szerszeń”, którego pocisk woreczkowy rozwija prędkość do 350 m/s i osiąga energię kinetyczną  211 J posiada płaszcz w kolorze niebieskim. Nabój „Osa” z pociskiem o średniej mocy, rozwijający prędkość do 300 m/s i  osiągający energię rzędu 150 J posiada płaszcz w kolorze żółtym. Najsłabszy nabój ”Komar”, którego pocisk osiąga prędkość  250 m/s i energię 107 J posiada płaszcz w kolorze białym. Jak już wspomniałem są to naboje rewolwerowe, swego czasu p. Stecki opracował podobny nabój, ale w pistoletowym kalibrze 9 mm Parabellum. Najpierw sprawę nagłaśniano, a potem... zakończyła się ona tak jak to zwykle bywa w Polsce, czyli niczym. „Mesko” produkcji nie podjęło i sprawa odpłynęła w siną dal, przynajmniej ja nic więcej o niej nie słyszałem. Czasami bywa w ofercie polskich sklepów pistoletowa amunicja woreczkowa  produkcji bułgarskiej. Naboje „Stop Patron” produkowane są  i  oferowane  w kalibrach 9 x18 Makarow i 9 x19 Para. O ile w rewolwerach z uwagi na zasadę działania problemu z amunicja worczkową  nie ma, to w pistoletach się  zdarza. Amunicja śrutowa, z luźno umieszczonymi śrucinami wewnątrz tworzywowego płaszcza, taka jak choćby CCI Shoot schell, nie zapewnia przeładowania broni, ładunek miotający jest zbyt słaby. Sam testowałem te naboje z trzech różnych pistoletów, z takim samym skutkiem zresztą. Broń zmieniała działanie na powtarzalne, wymuszając ręczne przeładowanie po każdym oddanym strzale. Naboje bułgarskie mają lepsze parametry. Broń przeładowuje się bez zakłóceń automatyki, efekty strzelania przedstawiam na załączonych fotkach. Za broń testową posłużył H&K USP 9 mm Para. Ostrzelana została klasyczna tarcza IPSC z dystansu 10 metrów. Aby sprawdzić niezawodność broni strzelano z użyciem magazynka załadowanego na przemian, normalnymi nabojami bojowymi S&B z pociskiem 8 gramowym i woreczkowymi Stop Patron. Broń pracowała bez zakłóceń, chociaż łuska naboju bojowego była wyrzucana zdecydowanie mocniej. Podczas strzału woreczek ulegał lekkiemu uszkodzeniu, świadczą o tym ślady po luźnych śrucinach w obrębie  strefy rażenia. W środowisku profesjonalnych użytkowników broni bojowej, na temat przydatności i skuteczności tej amunicji panują podzielone zdania. Jeśli już dochodzi do użycia broni palnej, to znaczy, że jest to moment krytyczny, a w takiej sytuacji muszą nastąpić zdecydowane  działanie obronne. Aby działania obronne były skuteczne, trzeba strzelać tak, żeby wyeliminować  zagrożenie i skutecznie obezwładnić napastnika. Użycie amunicji woreczkowej może nie przynieść oczekiwanego skutku. Nieskuteczna amunicja może narazić nas na jeszcze bardziej zdeterminowane działanie napastnika lub napastników, należy to wziąć pod uwagę. Czytam sporo prasy fachowej, szczególnie amerykańskiej. Sporadycznie wspomina się tam o tego typu amunicji, a jeśli już to na zasadzie nowinek  z branży. Nie dziwi mnie to zbytnio, produkuje się tam sporo amunicję bojowej z bardzo skutecznymi pociskami i nikt tam półśrodkami nie zawraca sobie głowy.Osobiście amunicję woreczkową uważam za mało skuteczną Należy pamiętać o tym, że jeśli już posiadamy broń do ochrony osobistej i nosimy ją z sobą,  to w sytuacji kiedy będziemy zmuszeni  jej użyć, musimy być skuteczni. Półśrodki skuteczności nie zapewnią, dlatego uważam, że amunicję do samoobrony należy dobrać tak, aby być pewnym, że w sytuacji krytycznej nas nie zawiedzie.

Zbyszek