Niemiecka firma zbrojeniowa Heckler&Koch powstała pod koniec lat 40-ych z inicjatywy Edmunda Hecklera, Theodora Kocha i Alexa Seidela. Wszyscy trzej pracowali uprzednio w fabryce Mausera, więc z bronią mieli kontakt bardzo bliski. Początkowo fabryka wytwarzała różne urządzenia techniczne, broń zaczęto produkować dopiero w 1958 roku. Skonstruowany przez hiszpańskich i niemieckich inżynierów z firmy Cetme, a później dopracowany przez inżynierów H&K, karabin szturmowy G3 na nabój 7.62 x 51 NATO stał się prawdziwym hitem zbrojeniowym tamtych lat. Nawet dzisiaj G3 cieszy się niesłabnącym uznaniem, jest zresztą używany podobnie jak karabin Kałasznikowa w wielu armiach, pomimo sporej oferty broni nowoczesnej zasilanej amunicją pośrednią. Pierwszym modelem broni krótkiej skonstruowanym w zakładach Hecklera był H&K4, niewielki pistolet wizualnie podobny do przedwojennego Mausera Hsc.

Nic w tym dziwnego, jest to dzieło A. Siedla, który przed wojną brał udział w pracach konstrukcyjnych  przy tworzeniu Hsc. Wspominam o tym dlatego, że od samego początku H&K oferował broń nietuzinkową,  innowacyjną  i  perfekcyjnie wykonaną. H&K4 poprzez wymianę lufy i magazynka mógł strzelać amunicja aż 4 kalibrów (9 mm Browning, 7.65 Browning, 6.35 Browning i .22 Lr), znalazł głównie zastosowanie w samoobronie  i cieszył się sporym powodzeniem na rynku cywilnym. Był produkowany w latach 1968-1984. Pierwszym „mocnym” i również pełnym innowacji pistoletem bojowym H&K był P9. Pistolet P9 produkowano w latach 1965-1973, jego następcę został  nieco unowocześniony P9S produkowany od 1973 do 1984 roku.  H&KP9S to pełnowymiarowy pistolet bojowy, wykonany całkowicie ze stali, jedynie okładziny chwytu wykonane są z czarnego tworzywa sztucznego. W wersji podstawowej dostosowany jest  do naboju 9 mm Para, na rynek amerykański produkowana była  wersja na nabój .45 ACP (na rynek europejski wytwarzano niewielką partię P9/P9S w kalibrze 7.65 x 22 Para). Pistolet działa na nietypowej jak dla broni krótkiej zasadzie  odrzutu dwuczęściowego zamka półswobodnego, otwieranego z opóźnieniem za pomocą dwóch rolek usytuowanych pomiędzy tłokiem zaporowym i trzpieniem zamkowym. Mechanizm ten jest pochodną mechanizmu zastosowanego w karabinie szturmowym G3 i pistolecie maszynowym MP5, charakteryzuje się dużą niezawodnością w działaniu. P9S posiada mechanizm spustowy podwójnego działania SA/DA, w odróżnieniu od modelu P9, gdzie stosowano mechanizm pojedynczego działania ( siła spustu w trybie SA wynosi 14 kG, a w DA 45 kG) oraz mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem wewnętrznym. Długość całkowita pistoletu wynosi 192 mm, wysokość  137-141 mm ( w zależności od kalibru) i szerokość 34 mm. Waga broni rozładowanej  wynosi 875 gramów, a broni załadowanej 1055 gramów.  Lufa wykonana jest  z wysoko gatunkowej  stali metodą kucia na zimno i posiada przewód poligonalny. Jej długość wynosi 102 mm, ma 6 bruzd prawoskrętnych o skoku 250 mm. W pistoletach  P9/P9S zastosowano po raz pierwszy przewód poligonalny, w następnych konstrukcjach Hecklera,  P7 i USP był  już standardem. Przewód poligionalny zmniejsza opór przetłaczania pocisku przez lufę i zwiększa prędkość początkową pocisku, a co za tym idzie zwiększa również jego energię. Poza tym lufy poligonalne wykazują wyższą odporność na zużycie w stosunku do luf tradycyjnie gwintowanych. Przy użyciu przepisowej amunicji 9 mm x 19 NATO, pocisk z lufy P9S uzyskuje prędkość początkową w granicach 350 m/s i energię początkową 500J. P9S posiada stałe przyrządy celownicze ustawione na 25 m. Linia celownicza ma 147 mm długości. Pistolet ma kurek ukryty, w sytuacji kiedy jest on napięty, z tyłu zamka wysuwa się sprężynujący bolec, podobnie jak w przy napiętym bijniku w pistoletach H&K P7 i Waltherze P99. Kurek wewnętrzny połączony jest z dźwignią zwalniającą , która umożliwia bezpieczne zwolnienie kurka, w wypadku gdy nabój wprowadzony jest do komory nabojowej. Na zamku poza przyrządami celowniczymi, po lewej tylnej stronie umieszczona jest dźwignia bezpiecznika zewnętrznego. Po lewej stronie szkieletu umieszczona jest dźwignia zaczepu zamka oraz dźwignia zwalniania napiętego kurka. Dźwignia blokady magazynka umieszczona jest w tylnej dolnej części chwytu, podobnie jak w polskich pistoletach P64 i P83. Pistolet zasilany jest z metalowych magazynków jednorzędowych o pojemności 9-iu nabojów 9 mm Para lub 7-iu w kalibrze .45 ACP. P9S był używany przez formacje policyjne, między innymi przez operatorów GSG-9. Jest ceniony za poręczność, niezawodność i bardzo dobrą celność, znacznie wyższą od tej wymaganej od broni bojowej przeznaczonej do użytku służbowego. Dlatego też,  do produkcji weszły wersje P9S Sport. Były produkowane dwie, z lufami o długości 127 mm i 140 mm. Szczególnie pożądaną przez strzelców sportowych była wersja  z lufą 140 mm, zamontowanym przeciwciężarem i  mikrometrycznymi regulowanymi  przyrządami  celowniczymi. Do tego pistoletu w miejsce standardowych okładzin chwytu, zakładano specjalne ergonomiczne okładziny z drewna szlachetnego wykonane przez firmę Nill-griffe.  Sprzedawano również broń  w komplecie z dodatkowym standardowym zamkiem, lufą i okładzinami chwytu. Taką broń chętnie kupowano, mając dwa w jednym, doskonały pistolet bojowy i wybiórczą broń sportową. Cena takiego kompletu była bardzo wysoka, w 1990 roku wynosiła blisko 3500 DM, co było sumą zwalającą z nóg. Dzisiaj za taki nowy komplet trzeba zapłacić blisko 4000 Euro, chętnych nie brakuje, ale nowych zestawów w ofercie brakuje.  Ostatni raz, widziałem taki komplet  kilka lat temu w salonie berlińskim Frankonii. Na niemieckiej giełdzie broni używanej eGun można spotkać zestawy uzywane w cenie okolo 1500 Euro. Standardowy  P9S także cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem, późniejsze modele broni krótkiej Hecklera,  P7 i  USP nie odesłały P9S do lamusa, również dzisiaj jest wielu chętnych, aby go posiadać w prywatnym arsenale. Podaż jest raczej skromna, rzadko widać tę broń w ofercie, a ceny do niskich nie należą. Tak jak wspomniałem na wstępie H&K zawsze produkował i produkuje broń, która zostawia trwały ślad w historii uzbrojenia. Miałem to szczęście kiedyś z P9S poznać się osobiście, szkoda tylko, że nie mogłem wówczas z niego postrzelać. 

Zbyszek