Rewolwer Arminius HW 357 Hunter czyli … siła magnum

Pierwszą  moją bronią, którą kupiłem sporo lat temu (ale ten czas leci, wierzyć się nie chce), był rewolwer  bocznego zapłonu co prawda, ale z dobrym nabojem w pakiecie … 22 Magnum, a do tego wymienny bęben na amunicję sportową. 22 Lr, z którego można było strzelać  jeszcze inną, słabszą  amunicją .22 Short. Takie były początki.

     Arminius HW 5T Duo, tak się nazywa moja pierwsza prywatna broń. Kiedyś eksploatowana ponad miarę teraz troszkę duchowo zaniedbana. Klub w którym trenowałem posiadał w arsenale również dwa rewolwery centralnego zapłonu. Były  to jedne z najlepszych w swojej klasie, tarczowe ZKR 551, czechosłowackiej produkcji ze Zbrojovki Brno. Strzelałem z jednego z nich bardzo często. Dopóki była w zapasie amunicja Wadcutter  spisywał się doskonale, a ja przy nim. Tej amunicji nie było jednak za dużo, za to było sporo bojowej .38-ki Specjal. Wtedy nie wiedziałem, że ten rewolwer nie za bardzo ją lubił. Bywało, że w każdej serii jeden z pocisków lądował nie tam gdzie trzeba, obniżając  nieciekawie końcowy wynik. Zniechęciło mnie to wówczas do rewolwerów. Póżniej kupiłem kilka pistoletów, które spełniały moje oczekiwania. Nie zmieniło to faktu, że zawsze z zaciekawieniem obserwowałem rewolwerowców i ich bębenkowce. Przyszedł jednak czas i w mojej kaburze pojawił się kolejny rewolwer, ale już w mocnym kalibrze .357 Magnum (9 x 33R ), z ktorego można również strzelać slabszą amunicją .38 Special (9 x 29 R) 

Kiedyś w magazynie strzeleckim „Arsenał” ukazały się artykuły opisujące uszkodzenia rewolwerów .357 Magnum, których powodem było podobno ...  stosowanie  słabszej amunicji .38 Special. Nie zgadzam się z tą opinią, podobne zdanie mają producenci rewolwerów i strzelcy, którzy od lat stosują   zamiennie amunicję w swoich .357 Magnum. Mój rewolwer wykonany jest całkowicie ze stali, za wyjatkiem okladzin chwytu, jego dlugość wynosi 195 mm, szerokość 36 mm i wysokość w zależności od zalożonych okładzin chwytu od 145 do 160 mm, rozładowany waży 870 gramów. Hunter posiada mechanizm spustowy podwójnego dzialania i mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem zewnętrznym, wyposażony jest w centralny rozladownik gwiazdkowy. Lufa o długości trzech cali (76 mm) posiada szynę wentylacyjną. Sześcio nabojowy bębenek, w celu załadowania lub rozładowania wychylany jest w lewą stronę, do wychylenia służy dźwignia umieszczona po lewej stronie szkieletu w zasięgu kciuka. Rewolwer posiada regulowany w pionie i poziomie celownik mikrometryczny, założoną szeroka nakładkę na język spustowy i ostrogę kurka ułatwiającą  operowanie wilgotną dłonią. Chwyt o profilu combat wykonany jest ze szlachetnego drewna orzechowego, w komplecie mam dwie dodatkowe okladziny wykonane z utwardzonej gumy. Rewolwer  z założenia przeznaczony jest do samoobrony i zastosowań myśliwskich. W wielu krajach prawo zezwala na dostrzeliwanie postrzałków z broni krótkiej. Tak jest w Niemczech skąd mój rewolwer pochodzi. Jest mimo krótkiej trzy calowej lufy  wystarczająco celny. Strzelając  z dystansów krótkich i średnich przestrzeliny układają się tam gdzie kierujemy lufę, z całkiem dobrym skupieniem. Na dystansie 25 m, strzelając do tarczy sportowej Ts 4, zazwyczaj wszystkie przestrzeliny umieszczałem w czarnym kręgu. Strzelałem zazwyczaj ze słabszej amunicji .38 Specjal. Słabsza amunicja ułatwia szybkie strzelanie w trybie DA (samionapinanie) i lepszą kontrolę nad bronią podczas szybkiego ognia. Niejednokrotnie strzelałem amunicją  .357 Magnum, wyniki były rownież bardzo dobre. W galerii do artykułu umieszczona jest fotka tarczy ostrzelanej szybkim ogniem z 20-tu metrów w trybie DA zarówno z amunicji Magnum  jak i .38 Special oraz  seria  sześciu strzałów oddanych z napiętego kurka (SA) z 20-tu metrów do tarczy dokładnej (amunicja FMJ firmy Sellier&Bellot), te wyniki wyraźnie świadczą o jakości tej broni. Aby sprawdzić moc rewolweru  korzystałem często z chronografu. Średnia energia pocisków z wystrzelonej amunicji specjalnej (Magtech, Lapua, Norma) wynosiła od 750 do 770 J, jest to więc  o prawie połowę więcej niż osiągają pociski z mojego 9-io mm HK USP wyposażonego w lufę o długości 108 mm. Rewolwer wykorzystuję w sportowym strzelaniu obronnym w klasie fabryczny rewolwer obronny IDPA. Arminius HW357 Hunter jest solidnie wykonany, wygląda estetycznie i elegancko, poza tym swoją mocarną budową wzbudza respekt. Wbrew obiegowym opiniom niezbyt pochlebnym rewolwerom Weihrauch'a, nie mogę zlego slowa powiedzieć o jakości mojej broni, w niczym nie ustępuje "amerykanom", a lufy i bębenki wykonane są zdecydowanie lepiej i to jest nie tylko moja opinia. Na mnie HW 357 Hunter robi bardzo dobre wrażenie, zaspakaja moją męską próżność i daje duże zadowolenie z samego faktu posiadania ... Siły Magnum 

Zbyszek