Arminius  HW 5 T. Siła magnum w nieco mniejszym wydaniu

     Kilkanaście lat temu,  po licznych  „bojach” i spełnieniu warunków, otrzymałem pozwolenie na posiadanie broni palnej do celów sportowych. Radość niesamowita, byłem pierwszą cywilną osobą, która  w Szczecinie takie pozwolenie otrzymała. Przetarłem dróżkę dla innych, piszę dróżkę a nie drogę  bo inni też łatwo nie mieli …

     Były to czasy kiedy prym wiodły sklepy Jedności Łowieckiej, a tam sprzedawano głównie broń myśliwską  i pneumatyczną. Czasami sprowadzano sportową broń palną na zamówienie klubów strzeleckich. Dla nich również  prowadzono sprzedaż amunicji  sportowej w kalibrze .22 Lr. i .22 Short. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych powstały pierwsze komercyjne sklepy z bronią. Sprzedawały one przede wszystkim  pistolety i rewolwery gazowe. Po  rozluźnieniu przepisów (krótkotrwała odwilż),  na tę broń można było stosunkowo łatwo otrzymać pozwolenie, mam tu na myśli lata przełomu 80/90.  Broń palna bojowa i sportowa była rzadkością na półkach . Sporadycznie pozwolenie otrzymywali tzw. „agenci ochrony”, osoby zagrożone i … sportowcy. Wyboru zbytnio nie było, można było złożyć zamówienie i czekać. Nadszedł miły dzień do wyboru miałem rosyjskiego  Margo zmniejszoną wersję Margolina, niemiecką Ermę 552  mały pistolecik, który z uwagi na nikczemne wymiary nie zrobił na mnie specjalnego wrażenia oraz rewolwer Arminius HW 5. Wybrałem ten ostatni.i nie żałuję wyboru.
     Broń zrobiła na mnie dobre wrażenie, wyglądała ciekawie. W komplecie dwa bębny nabojowe, podstawowy na nabój .22 Magnum  (5.6 x 27R) znany też pod nazwą .22 WMR oraz wymienny na  nabój .22 Lr  (5.6 x 15). Dwie  okładziny chwytu,  jedna  profilowana wykonana z drewna orzechowego, przeznaczona do strzelania sportowego, druga wykonana z twardej gumy o profilu combat. Przeznaczenie broni sugerowane przez producenta to sport, samoobrona i myślistwo. W Niemczech, do samoobrony można uzywać każdej broni palnej, niezależnie czy będzie to kaliber .22 czy .45. Broń krótka jest też dopuszczana  do dostrzeliwania zwierząt w łowiectwie .Niemiecki producent, niemieckie przeznaczenie. W Polsce niestety tylko w zastosowaniu sportowym.
     Rewolwer czerniony. Bębenki nabojowe,  lufa, język spustowy, kurek i kabłąk wykonane są ze stali, szkielet ze stopu metali. Lufa długości 4 cali (102mm) jest wykonana precyzyjnie, to samo tyczy bębenków nabojowych.  Przyrządy celownicze to stała wysoka muszka rampowa i regulowany w pionie i poziomie celownik mikrometryczny. Muszka i szczerbina typu target. Przyrządy bardzo czytelne i składne. Pojemność bębenków 8 nabojów. Początkowo strzelałem tylko z amunicji 22 lr, z zakupem amunicji 22 Magnum były problemy. Brałem udział w wielu zawodach, od klubowych,  poprzez wojewódzkie na ogólnopolskich kończąc. Oczywiście były to zawody Grupy Powszechnej. Rewolwer spisywał się dobrze, zawsze uzyskiwałem wynik na poziomie punktowym złotej odznaki strzeleckiej. Staram się zawsze utrzymać taki poziom w strzelaniu statycznym, zarówno z broni bocznego jak i centralnego zapłonu. Nigdy nie przydarzyły mi się jakiekolwiek problemy podczas strzelania. Strzelałem sporo i można powiedzieć, że rewolwer był intensywnie eksploatowany. Używałem głównie amunicji czeskiej SB oraz angielskiego Eleya. Z tej drugiej zawsze uzyskiwałem lepsze wyniki. Strzelałem również z amunicji o podwyższonej prędkości typu HV, nie zauważyłem zbytniej różnicy na tarczy.  Zazwyczaj różne wyniki strzelania były wynikiem moich błędów, przekonałem się o tym,  jak przeczytałem niezbyt pochlebny artykuł  o tym rewolwerze. Poprosiłem kolegę, bardzo dobrego strzelca statycznego i dynamicznego o krotki test celności. Ten rewolwer miał pierwszy raz w ręku. Efekt, pierwsza seria  wszystko czarnym polu tarczy sportowej Ts4, druga w górnej części czarnego pola, trzecia  po przestawieniu szczerbiny centralnie i 181 pkt. na 200 możliwych. Rewolwer HW5 nie jest przeznaczony do strzelania wyczynowego raczej do ogólnego zastosowania sportowego, rekreacyjnego i tu spisuje się bardzo dobrze. Strzelanie z amunicji  .22 Magnum  to już prawdziwa przyjemność, odczucie godne broni bojowej. Nie odczuwa się mocnego kopnięcia, raczej takie pchnięcie wprzód i do góry. Celność w dystansach obronnych do 15 metrów, jest więcej niż dobra. Używam zazwyczaj amunicji amerykańskiej Winchestera i CCI. Niezależnie od pocisku, czy to płaszczowego czy półpłaszczowego przestrzeliny układają się podobnie. W samoobronie szybki pocisk z wgłębieniem wierzchołkowym jest bardzo skuteczny. Dlatego w Stanach i wielu innych krajach amunicja oraz broń tego kalibru używana jest w łowiectwie  i samoobronie, szczególnie w małej broni  takiej na „wszelki wypadek”. Zalety Arminiusa to niewygórowana cena, możliwość użytkowania w dwóch zastosowaniach sportowym i treningu strzelania obronnego z rewolweru, w tym wypadku broń zachowuje się podobnie  jak podczas strzelanie z 38-ki standardowej mocy.  Wady,  nie ma ich wiele ... szkielet ze stopu metali, mógłby być stalowy, lakier na szkielecie nie jest zbyt trwały szybko się wyciera i nie wygląda ciekawie, może są inne, ale je jakoś ich nie dostrzegam, a może nie maja zbytniego znaczenia, przynajmniej dla mnie.
      Jest to moja pierwsza „prawdziwa ‘ broń, mam do niej sentyment. Nigdy się nie zawiodłem, wyniki jakie uzyskiwałem były dobre .Rewolwer w czasach kiedy posiadanie broni centralnego zapłonu było marzeniem … ściętej głowy, dawał mi namiastkę strzelania z broni bojowej..bo jest to też siła magnum, ale w trochę mniejszym wydaniu.

Zbyszek