Legenda Walther'a w wersji gazowej

W 1993 roku niemiecki Umarex, producent stosunkowo taniej broni pneumatycznej, gazowej i alarmowej, a przy okazji  posiadający spory kapitał i zakusy na poważniejszą inwestycję, wykupił chylącą się ku upadkowi legendarną firmę zbrojeniową Carl Walther. Fuzja i spory zastrzyk finansowy przyniosła Walther’owi wymierne korzyści, firma utrzymała się na powierzchni i w krótkim czasie wzmocniła swoją pozycję na rynku zbrojeniowym. Wymierne korzyści osiągnął również Umarex, prawo do marki Carl Walther wykorzystał w produkcji broni gazowej i pneumatycznej. Jeszcze przed połączeniem obu firm do oferty handlowej weszła gazowa kopia legendarnego pistoletu policyjnego Walther PPK na nabój 8 x 20 K, a kilka lat  później  w 1995 roku wersja PP. Pistolet PP dostosowano do mocniejszego naboju 9 mm P.A. (9 mm x 22 Pistol Automatic). Nabój 9 mm P.A wypromowała w 1989 roku firma amunicyjna Diefke Wadie Gmbh, a pierwszym pistoletem strzelającym tą amunicją był  ME 9 Mini Para wyprodukowany przez firmę Cuno Melcher z Solingen.

Walther PP jest pistoletem kompaktowym, jego długość wynosi 170 mm, a wysokość 115 lub 120 mm, w zależności od używanego magazynka (z kopytkiem lub bez). Rozładowany waży 600 gramów. Pistolet wykonany jest ze stopu metali, w wersji czernionej lub niklowanej. W zależności od wersji,  posiada okładziny chwytu wykonane z tworzywa sztucznego lub drewna szlachetnego. Okładziny tworzywowe posiadają,   tak jak w oryginale, wytłoczone logo Walther’a. Pistolet działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Wyposażony jest w mechanizm spustowy podwójnego działania (SA/DA) oraz mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem odkrytym. Po wystrzeleniu wszystkich nabojów, zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu, aby go zwolnić w przednie, należy lekko odciągnąć zamek i puścić go wolno. Pistolet nie posiada zewnętrznej dźwigni zwalniającej zamek z zaczepu. Wewnętrzne mechanizmy nie różnią się w zasadzie od oryginalnych, poza tym, że wykonane są z gorszych jakościowo materiałów. Po lewej stronie zamka, w jego tylnej części, zamontowane jest skrzydełko bezpiecznika nastawnego, który w pozycji włączonej blokuje iglicę. Również na zamku umieszczone są oryginalne oznaczenia fabryczne. Lufa, o długości 90 mm wykonana ze stopu stali, ma  gładki przewód i wtopioną wewnątrz przegrodę umożliwiającą wystrzelenie naboju z pociskiem bojowym. Lufa w PP osadzona jest na stałe w gnieździe szkieletu. Przy wylocie  posiada kilkumilimetrowy wewnętrzny gwint do wkręcenia nasadki służącej do odstrzeliwania za pomocą amunicji akustycznej rac sygnałowych. Na lufie nałożona jest sprężyna oporo powrotna.  Szkielet posiada ruchomy kabłąk spustu, który umożliwia rozłożenie pistoletu do czyszczenia lub przeglądu. Po wyjęciu magazynka i wysunięciu kabłąka z gniazda w dolne położenie, można po cofnięciu zamka do tyłu i uniesieniu go do góry, zsunąć go z lufy. Procedura rozkładania pistoletu jest identyczna jak w broni oryginalnej. Przycisk zaczepu magazynka umieszczony jest po lewej stronie szkieletu nad kabłąkiem w zasięgu kciuka. Pistolet zasilany jest z jednorzędowych magazynków metalowych o pojemności 7-iu nabojów.  Magazynki, solidnie wykonane, posiadają kopytka z tworzywa sztucznego lub płaskie denka metalowe lub tworzywowe. Pistolet jest bardzo starannie wykonany, zewnętrznie niemal identyczny jak pierwowzór. Na przełomie wieku, z powodu wielu nielegalnych przeróbek tych pistoletów do nabojów bojowych 6.35 Browninga, konstruktorzy z Umarex'a wprowadzili pewne zabezpieczenia, uniemożliwiające dokonywania takich "modyfikacji" bez zniszczenia pistoletu. Co prawda przerabiano głównie pistolety PPK w kalibrze 8 mm (8x20), ale te zmiany konstrukcyjne zastosowano również w modelach PP. W pierwszym okresie produkcji wszystkie oznaczenia fabryczne sygnowane były żółtym kolorem, odróżniało to wersję gazową od bojowej. Po radykalnych konstrukcyjnych zmianach zabezpieczających, w zasadzie zewnętrznie nic nie różni „gazówek” od „bojówek”. Pistolet bardzo ładnie wygląda jest wygodny w użyciu, ale z niezawodnością bywa różnie, zdarzają się zakłócenia w działaniu automatyki, chociaż w dużej mierze zależy to od jakości amunicji. Zalecaną amunicją są naboje hukowe RWS oraz gazowe firm Wadie i Umarex. Podobno na niej działa niezawodnie. Gazowy Walther PP nie jest bronią drogą, w Niemczech w zależności od wersji kosztuje od 120 do 180 Euro. Wersja limitowana, oznaczana jako broń agenta specjalnego JKM szacownego James’a Bond’a, zapakowana w eleganckiej walizeczce, z certyfikatem i płytą DVD, kosztuje nieco powyżej 250 Euro. W ostatnich latach PP sporo stracił na rzecz młodszych „braci” Walther’a  P 99, P 22 i najnowszego PK 380, które cieszą się większą popularnością. Walther PP z uwagi na wymiary i wagę nie jest uciążliwy w codziennym noszeniu w celu ochrony osobistej. Jest wąski, więc łatwy do ukrycia pod wierzchnią odzieżą. Ten pistolet jest napewno ciekawą propozycją  dla rekonstruktorów historycznych. Jak by nie było, w czasie II wojny światowej Walther PP był chętnie uzywany przez wielu wyższych oficerów i to nie tylko niemieckich, ale również wojsk koalicji antyhitlerowskiej. Poza tym, dla kolekcjonerów jest to bardzo ciekawy substyt oryginału, jeśli z różnych przyczyn prawdziwej broni kolekcjonować nie mogą.

Zbyszek