Rewolwer Smith&Wesson M 19 Combat kaliber .357 Magnum

Smith&Wesson, to amerykańska zbrojownia z długą i chlubną tradycją oraz ciekawą kroniką dziejową wzlotów i upadków. Do niedawna potentat rewolwerowy, obecnie dynamicznie rozwijająca się firma z szeroką ofertą broni strzeleckiej, zarowno krótkiej jak i długiej. Do najsłyniejszych osiągnięć w segmencie rewolwerowym należy opracowanie modeli, które weszły na stałe do historii uzbrojenia. Taką bronią są niewątpliwie rewolwery M 36 Chief Special, M 19, M 29, M 585/686 oraz najpotężniejszy obecnie M 500 Magnum. Każdy z tych rewolwerów był i jest pierwowzorem dla licznych nasladowców. Miałem tą niewątpliwą przyjemność postrzelania z wielu rewolwerów S&W, jeden z nich darzę szczególnym sentymentem. W swoich artykułach o broni Smith&Wesson często wspominałem rewolwer M 19,  wspominałem z sentymentem, był to pierwszy w moim życiu rewolwer z którego mialem przyjemność strzelać, było to bardzo dawno, jesienią 1979 roku. Później pomimo, że miałem dostęp do wielu rewolwerów S&W, z M 19 mijałem się bardzo skutecznie, dopiero późną jesienią ubiegłego roku, dzięki uprzejmości znajomych z Niemiec, M 19 ponownie trafił w moje dłonie  i to w dwóch wersjach z krótką (63 mm) i dłuższą lufą (102 mm). Rewolwer S&W M 19 Combat w kalibrze .357 Magnum (9 x 33 R) opracowano w 1955 roku, z założenia przeznaczony był dla formacji policyjnych, ochronnych, a także dla osób cywilnych do samoobrony. Rewolwer, poza okładzinami chwytu, wykonano całkowicie ze stali oksydowanej. Początkowo produkowano tylko wersję z lufą o dlugości 102 mm (4''), w 1963 roku do oferty weszła wersja z lufą o dlugości 152 mm (6''), a w 1966 roku  z lufą o dlugości 63 mm (2.5''). Rewolwer zbudowany jest w oparciu o zamknięty szkielet typu "K", z bębenkiem wychylanym na lewą stronę szkieletu. W wersji  z lufą 102 mm, jego długość wynosi 243 mm, waga broni rozładowanej 1021 gramów, a w wersji z lufą 63 mm odpowiednio 191 mm i 865 gramów. M 19 wyposażony jest w mechanizm spustowy podwójnego działania SA/DA i mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem odkrytym. Mechanizm spustowy w trybie DA pracuje płynnie z wyczuwalnym oporem tuż przed strzałem. Zmierzony opór spustu DA wynósił  około 2.5 kG, w trybie SA 1.5 kG, nie wiem czy rewolwery poddane zostały zabiegom rusznikarskim, ale jeśli nie, to mogę uznać, że mechanizm spustowy jest pierwszorzędny. Niestety nie pamiętam już, jak kiedyś wyglądało to z "moim" pierwszym M 19, choć nie sądzę abym wówczas zwracał uwagę na pracę spustu, najważniejsze było to, że strzelałem i trafiałem w tarczę, tylko to wówczas się  liczyło. Precyzyjnie wykonana lufa osadzona jest w mocarnym płaszczu i zamocowana w szkielecie. Bębenek z sześcioma komorami nabojowymi posiada centralny rozładownik gwiazdkowy, do załadowania lub rozładowania nabojów wychyla się na lewą stronę szkieletu. Do zwolnienia bębenka z blokady służy dźwignia umieszczona po lewej stronie szkieletu w zasięgu kciuka. Spasowanie bębenka i szkieletu można uznać za wzorowe, bębenek pewnie blokuje się w szkielecie i płynnie wychyla po zwolnieniu z blokady. Rewolwer posiada bardzo wygodne i "czytelne" przyrządy celownicze, stałą wysoką muszkę i mikrometryczny celownik regulowany w obu płaszczyznach. Długość linii celowniczej wynosi: w wersji z lufą dwu i pół calową 115 mm, a z lufą cztero calową 154 mm. Standardowo rewolwer wyposażony jest okładziny wykonane z drewna lub utwardzonej gumy, podobno zdarzały się rownież tańsze okładziny wykonane z tworzywa sztucznego. M 19 produkowano do 2000 roku, wprowadzając w między czasie kilka modyfikacji, dotyczących między innymi: pręta rozładownika, jarzma bębenka, kształtu kabłąka spustowego oraz kształtu szczerbinki celownika mikrometrycznego. Jak już wspomnialem w 2000 roku wstrzymano produkcję M 19 i to we wszystkich wersjach, w ofercie pozostawiono M 66 Combat, następcę  rewolweru M 19  wykonanego ze stali nierdzewnej. Rewolwer ten wprowadzono do oferty handlowej w 1970 roku, początkowo z lufą o długości 102 mm, później sukcesywnie wprowadzając nowe wersje z lufą 63 mm i 152 mm. Rewolwer M 66 Combat (Combat Masterpiece) produkowany jest do dnia dzisiejszego, w między czasie przeprowadzono kilka  modyfikacji technicznych i kosmetycznych, ktore unowocześniały rewolwer zgodnie z postępem technicznym i modą. Rewolwer M 19 z założenia przeznaczony był do zastosowań służbowych i samoobrony, jako broń boczna noszona na zewnątrz umundurowania była wygodna w dobyciu i zawsze gotowa do szybkiego użycia, natomiast noszona pod wierzchnim ubraniem mniej komfortowa. Z racji wagi i znacznych wymarów rewolwer trudniej skrycie przenosić, nawet w wersji z lufą 63 mm. Rewolwer z lufą 102 mm łatwiej kontrolować podczas szybkiego oddawania strzałów silną amunicją .357 Magnum, rewolwer z krótszą lufą pomimo zwartej i mocarnej budowy jest o wiele trudniejszy do opanowania. Na dystansie strzelania obronnego, czyli maksymalnie do 15-tu metrów z obu  wersji  M 19 dobrze wyszkolony strzelec osiągnie dobre wyniki. Rewolwer krótkolufowy trudniej opanować podczas szybkiej wymiany ognia z zachowaniem pełnej celności (tzn. wszystkie przestrzeliny w celu) nie mniej wygodny chwyt, zwarta sylwetka i ciężar ułatwia poniekąd to zadanie, nawet strzelec średnio wyszkolony powinien dać sobie radę. Z M 19 z lufą czterocalową strzelaliśmy również do tarczy sportowej Ts 4 (tzw. olimpijki), najlepszy wynik jaki osiągneliśmy to 91 pkt/100 można uznać za bardzo dobry, biorąc pod uwagę rodzaj broni (stricie bojowa) i silny nabój. Oba prezentowane rewolwery kupiono we Frankonii w połowie lat 90-tych, niezależnie od wersji kosztowały wówczas okolo 900 DM. Obecnie  rewolwery M 19 bywają czasem w ofertach komisowych, ceny należą do umiarkowanych.

Zbyszek