Pistolet sportowy MCM Margolin kaliber .22 Lr (5.61 x 15 R) czyli powrót do korzeni

Rosyjski pistolet MCM (MCU) przez wielu strzelców znany pod nazwą  Margolin, w latach 50-tych, 60-tych i 70-tych był bronią mistrzów strzelectwa sportowego. Z tego pistoletu w konkurencji "Pistolet szybkostrzelny" wywalczono trzy złote medale olimpijskie,  wśród nich dwa wystrzelał nasz Rodak utalentowany strzelec Józef Zapędzki, pierwszy medal w 1968 roku na IO w Meksyku,  drugi w 1972 roku na IO w Monachium. W tamtych latach, w Polsce, Margolin był podstawową sportową bronią krótką w klubach strzeleckich, używaną zarówno przez strzelców wyczynowych jak i adeptów strzelectwa. Dzisiaj MCM Margolin pomimo, że leciwy i technicznie opóźniony nadal służy  na strzelnicach, choć już nie jako broń zawodnicza, a raczej  jako broń szkoleniowa, treningowa lub częściej jako broń pierwszego kontaktu dla adeptów strzelectwa. Pistolet sportowy MCM (Margolin jest nazwą nieoficjalną, potoczną, bezpośrednio związaną z nazwiskiem konstruktora), skonstruowano w drugiej połowie last 40-tych w bylym ZSRR, jego twórcą był Michaił Margolin. Seryjną produkcję rozpoczęto  w roku 1948 w zakladach zbrojeniowych Iż (Baikal) w Iżewsku. Pistolet produkowano w dwóch wersjach MCU na naboje .22 Short do konkurencji "Pistolet szybkostrzelny" strzelanej przez mężczyzn i MCM na naboje .22 Lr do konkurencji "Pistolet sportowy" strzelanej przez kobiety i młodzież. W Polsce najpopularniejszym byl i jest MCM na naboje .22 Lr. MCM wykonany jest ze stali, za wyjatkiem okladzin chwytu, standardowo wytwarzanych z czarnego tworzywa sztucznego, opcjonalnie z drewna. Broń zbudowana jest klasycznie z gniazdem magazynka umieszczonym w chwycie. Długość pistoletu wynosi 250 mm, wysokość 150 mm, szerokość 50 mm. Waga broni rozladowanej 900 gramów. Dane te dotyczą pistoletu fabrycznego bez założonego obciążnika wyważeniowego (często montowanego w własnym zakresie przez użytkowników) i wyposazonego w standardowe okladziny chwytu (które często wymieniane są na anatomiczne wykonane z drewna). MCM działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, wyposażony jest w mechanizm spustowy pojedyńczego dzialania i mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem zewnętrznym. Mechanizm spustowy to bardzo prosty układ konstrukcyjny, pozbawiony w zasadzie możliwości regulacji, jedynie co można zrobić w broni fabrycznej to ograniczyć ruch jalowy spustu. Grubościenna dobrze wykonana i obrobiona lufa ma średnicę 13 mm, jej długość wynosi 150 mm,  ma sześcio bruzdowy gwint prawoskrętny. Lufa zamocowana jest na stałe w gnieździe szkieletu i zabezpieczona sworzniem. Na odcinku wylotowym lufy na nakladanej podstawie umieszczona jest regulowana w obu plaszczyznach muszka. Pod lufą umieszczone jest urządzenie oporopowrotne zlożone ze sprężyny i żerdzi z obrotową główką, która jest elementem umożliwiającym rozlożenie pistoletu do czyszczenia lub przeglądu. Szkielet posiada sztywny kabłąk, w którym, w jego dolnej plaszczyźnie umieszczona jest śruba regulująca drogę ruchu jalowego języka spustowego tzw trigger stop. Na szkielecie zamontowana jest także podstawa celownika z regulowaną  w obu plaszczyznach szczerbiną, jest to bardzo dobre rozwiązanie, które sprzyja celności. W niektórych modelach MCM-a po lewej stronie szkieletu montowana była dźwignia blokująca zamek w tylnym polożeniu. Bylem kiedyś w posiadaniu Margolina wyposażonego w tą dźwignię i muszę przyznać, że była ona bardzo pomocna, szczególnie podczas zawodów wyższej rangi, gdzie kontrola broni była nader częsta i broń prezentowano i przenoszono na strzelnicy z zamkiem w tylnym położeniu. Jak juz wspomniałem pistolet wyposażony jest w mikrometryczne przyrządy celownicze, o ile szczerbinę reguluje się standardowo czyli w tą stronę w którą kręcimy tam przemieszcza się punkt celowania, z muszką jest odwrotnie i należy o tym pamiętać, aby sobie nie narobić klopotów na zawodach. Długość linii celowniczej wynosi 190 mm, jest ona o 30 mm krótsza od regulaminowej wedlug przepisów ISSF, pomimo, że MCM to pistolet pełnowymiarowy. MCM zasilany jest z metalowych magazynków jednorzędowych o pojemności 6-iu lub 8-iu nabojów. MCM wyglądem, estetyką wykonania i wykończeniem części nie poraża, w zasadzie, moim zdaniem, fabryczny pistolet stanowi  doskonalą bazę pod niezbędną modyfikację, napisałem niezbędną ponieważ ten pistolet jej wymaga. Strzelalem z wielu MCM-ów, na poczatku lat 90-tych wędrowalem z klubowym MCM-em po kraju uczestnicząc w wielu prestiżowych zawodach Grupy Powszechnej (PP, MP). W 1995 roku odkupiłem  z klubu strzeleckiego mało używanego MCM-a i zgodnie z sugestiami zaprzyjażnionych strzlców wyczynowych zmodyfikowalem swój pistolet, ale według własnego projektu. U zaprzyjaźnionych rusznikarzy zamówiłem obciążnik pod lufę i drewniane okladziny chwytu. Dwuczęściowy łatwo montowany i demontowany obciążnik wykonany był ze stali i oksydowany, mocowany do broni za pomocą dwóch śrub imbusowych. Jednoczęściowe drewniane okładziny chwytu o profilu combat zaprzyjaźniony rusznikarz wykonał na podstawie formy gipsowej zdjętej z mojej dloni. Pistolet przeznaczony był do strzelania w zawodach grupy powszechnej, gdzie w wielu zawodach dopuszczano strzelanie oburącz, stąd taki wybór formy chwytu, w niczym nie przeszkadzał gdy strzelalem z jednej ręki. Mój " Margolinek" był dopieszczony pod każdym względem, ładnie się prezentował, klubowy specjalista od broni sportowej, metodą doboru odpowiedniej sprężyny spustu, wyregulowł jego opór na około 1.5 kG (przed modyfikacją opór spustu wynosił blisko 2.5 kG), zmodyfikowałem również fabryczną szczerbinę pogłębiając wycięcie i profil z półokrągłego na kwadratowy, chwyt był bardzo wygodny, pistolet był bardzo celny, oczywiście na poziiomie amatorskim (zwyczajową normą był wynik 180-185 pkt na 200 możliwych), strzelalem głównie amunicją standardową S&B.  Później częściej strzelalem dynamicznie z Pcz, więc MCM bezproduktywnie zalegał w szafie, sprzedałem go z lekkim żalem, na szczęście w dobre ręce. Pistolet MCM czasy świetności ma już od bardzo dawna za sobą, model fabryczny był pełen wad: nie dopracowane przyrządy celownicze zbyt wąska muszka i szczerbina z płytkim półokrągłym wycięciem utrudniały dokładne celowanie, mechanizm spustowy toporny z dużym oporem, często powyżej 2.5 kG, do tego bez możliwości regulacji odbiega zdecydowanie od mechanizmów broni zachodniej. Standardowe okladziny chwytu są zbyt szczuple i niezbyt przyczepne, przez co utrudniają pewny i stabilny chwyt. Brak obciążenia lufy zakłóca stabillność broni podczas strzelania. Mankamentem jest częsta awaryjność niektorych części, głównie iglicy i pazura wyciągu. Zalety to niska cena zakupu broni,  nieskomplikowana konstrukcja, dobrze wykonana i obrobiona lufa, możliwość przeprowadzenia w miarę taniego tuningu, a z racji użycia stali jako materiału konstrukcyjnego bardzo długa żywotność broni. Przy właściwej ekspolatacji, strzelaniu odpowiednią amunicją (tylko o standardowej prędkości) i należytej konserwacji jest to pistolet praktycznie niezniszczalny. Co można zrobić aby fabryczny MCM Margolin nas zadowolił ? ... Po pierwsze zasadnym jest potraktować go jak należy czyli jako broń szkoleniową treningową, nie wymagając cudów. Aby postrzelać amatorsko z dobrymi rezultatami  w zawodach należy wykonać odpowiedni obciążnik pod lufę, wykonać z drewna profilowany chwyt, poprawić profil szczerbiny, wyregulować mechanizm spustowy i na koniec dobrać odpowiednią amunicję, raczej tą tańszą, do strzelania rekreacyjnego lub sportowego na amatorskim poziomie taka  w zupełności wystarczy. Pistolety MCM produkowane są nadal przez koncern Baikal, nie sadzę jednak aby ktoś obecnie tą broń importował. Na wtórnym rynku MCM-ów nie brakuje, można je kupić w bardzo atrakcyjnych cenach, czasem w stanie znacznie lepszym niż dobry, niekiedy już odpowiednio i praktycznie zmodyfikowanych. W galerii prezentuję pistolet kolegi, zmodyfikowany na tyle aby spełniał wymogi regulaminowe PZSS (ISSF). Kolega w prestiżowych zawodach uzyskuje wyniki na poziomie 190-195 pkt na 200 możliwych. MCM-a można polecić każdemu kto rozpoczyna swoją przygodę ze strzelectwem tarczowym, później zawsze można zmienić broń na  zdecydowanie lepszą. Na bazie MCM-a skonstruowano pistolet Margo, krótszy i poręczniejszy z "bojowymi" przyrządami celowniczym, zasilany nabojami .22 Lr oraz wersję gazową na naboje 8 x 20.

Zbyszek