W statycznym  strzelectwie sportowym  w konkurencji  Pistolet centralnego zapłonu, używane są najczęściej pistolety i rewolwery  kalibru .32 S&W Long (7.65 mm). Zgodnie z przepisami ISSF-u  można również  używać  broni  centralnego zapłonu  w kalibrze do  .38  (9.65).  Dawniej sporą popularnością cieszyły się amerykańskie rewolwery tarczowe Smith&Wesson  K-38 Target Masterpiece  oraz Colt Target Modell. W latach 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku, właśnie tych rewolwerów używała czołówka światowa strzelców sportowych  na wszystkich prestiżowych zawodach strzeleckich. Również  w tamtym  okresie, w drugiej połowie lat 50-tych, uzdolnieni czechosłowaccy konstruktorzy bracia  Kouccy, skonstruowali rewelacyjny rewolwer tarczowy, przeznaczony do konkurencji  Pcz 30+30. Był nim ZKR 551 kaliber .38 Special, dostosowany do amunicji tarczowej Wadcutter.

     Właśnie z tym rewolwerem  w ręku, po raz pierwszy na przełomie  lat 80-tych i  90-tych ubiegłego wieku,  rozpocząłem swoją przygodę  z bronią centralnego zapłonu  w strzelectwie sportowym. Przedtem strzelałem wyłącznie z broni bojowej. ZKR zawsze robił  na mnie pozytywne wrażenie. Ma ładną linię klasycznego, lekko staromodnego rewolweru. Wykonany jest całkowicie ze stali  i oksydowany na matową czerń.  Model, który kiedyś był moją własnością, a obecnie mojego kolegi, mimo ze wyprodukowano go w 1965 roku, zachował ładny wygląd co świadczy o solidnym wykończeniu zewnętrznym  powłoki ochronnej. Do dzisiaj jest równie celny jak kiedyś. Rewolwer charakteryzuje się zamkniętym szkieletem i  nie wychylanym bębenkiem nabojowym.  Do rozładowania służy prętowy rozładownik, ten system spowalnia co prawda rozładowanie broni, ale w strzelectwie statycznym to nie ma większego  znaczenia. ZKR ma mechanizm spustowy pojedynczego działania  (SA) z szybkim kurkiem,  napędzanym sprężyną  umieszczoną w chwycie, która uderza w przerzutową iglicę umieszczoną w szkielecie. Posiada regulację oporu spustu  oraz ogranicznik długości  jego ruchu jałowego. Jest  dużą bronią, mierzy 298 mm,  z klasycznymi okładzinami chwytu jest wysoki na 130 mm, szeroki na 37 mm i waży 1010 gramów bez amunicji. Długa  6-io calowa lufa (152 mm), ma 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 400 mm. Rewolwer wyposazony jest w bębenek  6-io komorowy, dostosowany do nabojów  .38 Special. Zalecaną jest amunicja sportowa z  pociskiem typu Wadcutter, z własnego  doświadczenia wiem, że ZKR nie „trawi” amunicji bojowej pełnopłaszczowej. Odczułem to na własnej skórze podczas strzelania  konkurencji  Pcz  na Mistrzostwach Polski, nie mogłem zakupić wadcutterów, więc  na zawody pojechałem z tym co miałem, czyli pełnym  płaszczem,  rewelacji nie było. Rewolwer ma regulowaną w poziomie i pionie szczerbinkę oraz stałą muszkę o znacznej szerokości. Przyrządy celownicze są  bardzo czytelne  i przyjazne strzelcowi. Swego czasu strzelałem z niego bardzo często, zawsze uzyskiwałem wysokie wyniki. Amunicja  z pociskiem Wadcutter  charakteryzuje się  umiarkowaną energią rzędu 240 J, broń z jej użyciem zachowuje się łagodnie   i strzelanie nie męczy podczas dłuższego pobytu na strzelnicy. Walcowate pociski wycinają  idealne przestrzeliny. Zdecydowanie  odmiennie ZKR  zachowuje się przy użyciu amunicji bojowej, zauważyć  można  i odczuć równiez  znaczny odrzut  jak  i różnicę  w przestrzelinach  na tarczy, tej amunicji nie powinno się używać w tej broni.  Wbrew obiegowej opinii, nie należy podczas treningu strzelać na sucho,  najwłaściwszym  rozwiązaniem  jest używanie tzw. zbijaków  lub odstrzelonych, oczyszczonych łusek. Do czyszczenia  po  strzelaniu, należy wyjąć  bęben. Jest to bardzo prosta  czynność: po odchyleniu w dolne położenie  pokrywy  komór nabojowych  usytuowanej  po prawej stronie szkieletu, należy po obróceniu  główki  osi w dół,  wysunąć  ją  i  wówczas możemy swobodnie wyjąc bęben nabojowy.  Składanie następuje w odwrotnej kolejności. Standardowa dwuczęściowa rękojeść wykonana  jest  z drewna  orzechowego, posiada  stylizowaną  półeczkę na kciuk. Broń była konstruowana  z myślą o strzelaniu statycznym z jednej ręki  i wydaje mi się ze rękojeść nie jest mocna stroną  ZKR-a. Można  zlecić rusznikarzowi  wykonanie  bardziej odpowiedniego chwytu  lub  nieco zmodyfikować  funkcjonalne  rękojeści  sportowe Moriniego .  Rewolwery  ZKR 551  były produkowane  w Zbrojovce Brno  w byłej  Czechosłowacji  w latach  1957 – 1971.  Wyprodukowano  ich stosunkowo niewiele. Dla potrzeb polskich klubów strzeleckich, sprowadzono  wówczas  około 130 sztuk, obecnie według danych Policji zarejestrowane są  52 rewolwery. Rewolwer który posiadałem, obecnie własność  kolegi,   pochodzi z 1965 roku  i  jest obecnie najmłodszym  z  wyprodukowanych  w tamtych latach w rękach  polskich strzelców. Rewolwery  ZKR 551 cieszą  się niesłabnącym zainteresowaniem  i  zasłużoną sławą, w niemieckiej prasie określane nawet tytułem „broń marzeń”.  W latach 90-tych ubiegłego  wieku wznowiono produkcję  ZKR-ów, oprócz standartowych   .38 Special w wersjach z lufa 6 i 4.5 calową  wyprodukowano również wersje na naboje  .32 S&W  oraz naboje bocznego zapłonu .22 Lr. Podobno  reaktywowana produkcja  już nie była taka solidna  i  do rewolwerów sprzed lat, tym nowym było  bardzo  daleko jeśli chodzi o jakość  wykonania. Obecnie można zamówić   w czeskiej firmie Winston International, spadkobiercy   upadłej  Zbrojovki Brno nowe wersje ZKR-a 551, podobno są nieznacznie zmienione i zmodernizowane  i  solidnie  wykonane  Rewolwer ZKR 551  to znakomita broń, świetnie wykonana, trwała i przyjazna strzelcowi … i co tu dużo mówić, nieraz jak na niego patrzę  … to żal serce ściska.

Zbyszek