Walther TPH do samoobrony i kolekcji 

Niemiecka firma zbrojeniowa Carl Walther z Ulm nad Dunajem już od dawna jest szeroko znana i to nie tylko sympatykom broni palnej. Dzisiaj, przede wszystkim dzięki nowocześnie opracowanym  pistoletom  bojowym P 99, PPQ i PPS oraz sportowym GSP Expert i SSP. Historia twórczości  zbrojeniowej jest długa i niezwykle  efektowna. Przez ten długi okres pobytu na rynku zbrojeniowym w zakładach Walther’a skonstruowano wiele ciekawych modeli broni palnej. Jeszcze zanim w okresie międzywojennym Carl Walther do oferty handlowej wprowadził legendarne dzisiaj pistolety policyjne PP i PPK oraz wojskowy P 38, przez lata produkował wiele modeli  małogabarytowej broni krótkiej przeznaczonej do zastosowań cywilnych, do  samoobrony. Była to zazwyczaj broń małokalibrowa zasilana nabojami 6.35 Browning’a lub .22 Lr. Poszczególne pistolety były do siebie bardzo podobne i konstrukcyjnie zbliżone. Dopiero model P 8 opracowany pod koniec lat 20-tych wprowadził wiele ciekawych rozwiązań, które stały się przyczynkiem do skonstruowania broni ponadczasowej jakim są  zapewne pistolety PP/PPK. Napisałem o tych pistoletach ponadczasowe bo były  i są mniej lub bardziej kopiowane przez wielu producentów  w wielu krajach na całym świecie. Policyjne pistolety Walther’a  zawsze mi się podobały, a PPK szczególnie, przede wszystkim za zwartą i ładną sylwetkę i oczywiście walory użytkowe. Kiedyś często z niego strzelałem, korzystając z uprzejmości kolegi, który był właścicielem tej broni, a także wielbicielem marki.

Ostatnio jak prowadziłem dysputę z kolegami na temat policyjnych pistoletów Walther’a, jeden z kolegów wspomniał o pistolecie, o którym mówi i pisze się najmniej, pomimo, że w zasadzie należy do tej samej rodziny pistoletów opartych na linii PP. Piszę tu o modelu TPH (Taschen Pistole mit Hahn). Prawdziwym protoplastą TPH był Model no 9 TP, ale pewne rozwiązania przyjęto z Modelu no 8 i oczywiście PPK. Walther TPH to małogabarytowy pistolet samopowtarzalny, opracowany w latach 60-tych i wprowadzony do oferty handlowej w 1969 roku. Na rynek europejski pistolet produkowano w zakładach macierzystych w Ulm, na rynek północnoamerykański w USA przez firmę Interarms. Wytwarzany był w dwóch wersjach kalibrowych, zarówno w centralnym i bocznym zapłonem do nabojów 6.35 x 15 SR (.25 ACP, 6.35 Browning) i .22 Lr (5.61 x 15 R). Jest to pistolet niewielki, jego długość wynosi 140 mm, wysokość 95 mm, szerokość 23 mm, rozładowany waży od 310-iu do 325-iu gramów (w zależności od rodzaju założonych okładzin chwytu, tworzywowych lub drewnianych). Zamek wykonany jest ze stali, szkielet z metalu lekkiego, a okładziny chwytu standardowo z czarnego tworzywa sztucznego, opcjonalnie z drewna szlachetnego. TPH działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Wyposażony jest w mechanizm spustowy podwójnego działania SA/DA oraz mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem zewnętrznym. Po wystrzeleniu wszystkich nabojów z magazynka, zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu, pistolet nie posiada zewnętrznej dźwigni  zaczepu zamka, aby zamek zwolnić w położenie przednie należy po zwolnieniu magazynka z zaczepu lekko odciągnąć zamek ku tyłowi i puścić go wolno. Jeśli włożymy załadowany nabojami magazynek, zamek powracając w przednie położenie wprowadzi nabój do komory i tym samym pistolet będzie gotowy do dalszego strzelania. Powyższe czynności można wykonać z bronią zabezpieczoną. TPH posiada bezpiecznik nastawny ze skrzydełkiem umieszczonym na lewej stronie zamka. Włączony bezpiecznik rozłącza spust od szyny spustowej, jednocześnie pełni funkcję bezstrzałowego zwalniacza napiętego kurka. Stalowa lufa pistoletu osadzona jest na stałe w gnieździe szkieletu, w wersji na naboje .22 Lr posiada 71 mm długości i 73 mm w wersji na naboje 6.35 mm. Na lufie nałożona jest sprężyna oporopowrotna. Pistolet posiada stałe przyrządy celownicze w miarę  czytelne, z powodzeniem można prowadzić celny ogień na dystansie do 15 metrów, co nie znaczy, że nie można strzelać celnie nawet na 25 metrów. Walther TPH to broń wsparcia służąca przede wszystkim do samoobrony, a w strzelectwie obronnym 15 metrów to już dystans długi, więc celność tej broni można określić jako bardzo dobrą. Bez problemów z dystansu 15 metrów umieściłem wszystkie przestrzeliny w kwadraciku na tarczy sylwetkowej Ts9. Strzelałem  czeskimi nabojami S&B, bez żadnych zakłóceń, właściciel broni potwierdził dużą niezawodność tej broni. Pistolet zasilany jest z jednorzędowych magazynków metalowych o pojemności 6-iu nabojów, niezależnie od wersji kalibrowej. Magazynki wykonane są bardzo solidnie i estetycznie, posiadają tworzywowe kopytka, które wydłużają przykrótki chwyt, tym samym podnosząc komfort strzelania. W odróżnieniu od modeli PP/PPK, w TPH dźwignia zaczepu magazynka umieszczona jest w dolnej tylnej części chwytu. Blokada pewnie trzyma magazynek, a jego zwolnienie jest bezproblemowe, magazynki płynnie opuszczają gniazdo chwytu. Pistolety TPH opracowano przede wszystkim na rynek północno amerykański. Z uwagi na obostrzenia prawne w USA, broń na tamten rynek produkowała firma Interarms podobnie jak inny pistolet Walther'a model PPK. W USA wytwarzano pistolety TPH w dwóch, wspomnianych już  wersjach kalibrowych oraz w dwóch wersjach wykończenia, z zamkiem oksydowanym i z nierdzewnym oraz z całą gamą różnorodnych okładzin chwytu z tworzywa lub drewna szlachetnego. W Niemczech, w zakładach macierzystych wytwarzano wersję oksydowaną ze standardowymi  tworzywowymi okładzinami chwytu, opcjonalnie w ofercie były do nabycia okładziny drewniane w różnych wersjach stylistycznych. Prezentowany w artykule pistolet TPH zasilany nabojem 6.35 Browning’a zakupiony  był w 1991 roku w sieci Frankonii za cenę 772 DM, co uważam za cenę stosunkowo wysoką (czeski CZ 75 kosztował wówczas tylko 698 DM), pistolety PPK i PP kosztowały wówczas po 1211 DM, ale tylko w wersjach na nabój 7.65 Browning'a, bo już za wersję na nabój 9 mm Browning’a tylko po 776 DM. Produkcję pistoletów TPH w Niemczech przerwano  w drugiej połowie lat 90-tych wraz z wycofaniem z oferty pistoletów PP. Walther TPH bywa czasem w ofercie komisowej, ceny za broń standardową należą do umiarkowanych, a za modele w bardzo dobrym stanie zapłacimy w normie do przyjęcia. Dla wielu sympatyków marki Carl Walther jak i  kolekcjonerów, posiadanie pistoletu TPH jest tak samo pożądane jak legendarnych już PP/PPK. Z jednej  strony jest to  bardzo wygodna broń do samoobrony, pomimo małych wymiarów calkiem dobrze uklada się w dłoni, jest nieuciążliwa w codziennym noszeniu i niezawodna, z drugiej strony  zbyt słaby nabój dyskwalifikuje obecnie tę broń do ochrony osobistej, chyba że dla osób niezagrożonych ale  potrzebujących broń tak na wszelki wypadek.

Zbyszek